Het was 5 augustus 2020, we waren net terug van vakantie, toen mijn vrouw plotseling een zware hersenbloeding kreeg tijdens een avondje TV kijken. Ineens, uit het niets veranderde ons leven in een hel. Na een lange periode op de intensive care en neurologische revalidatie met vele tegenslagen belande mijn vrouw uiteindelijk in een verpleegkliniek. Na 12 maanden dagelijks op en neer rijden van Elsloo naar Nijmegen en Tilburg was het genoeg geweest. Ze belande in een verzorg en revalidatiekliniek in Kerkrade. Ik wilde haar dichter in de buurt hebben. Helaas werd daar niet de nodige aandacht gegeven aan een goede verzorging, verpleging en revalidatie. We zijn beland tussen wal en schip. In plaats van stapjes vooruit ging het slechter. Ze werd steeds minder alert en vaste voeding ging over naar sondevoeding via een slangetje. Na 2 maanden besloot ik om haar thuis te gaan verzorgen en ik kreeg hulp van een maatschappelijker werker van een eerdere revalidatiekliniek in Tilburg waar ze 12 weken heeft doorgebracht. Omdat mijn vrouw verlamd is aan de rechterzijde en volledig afhankelijk is van de zorg moesten we op vele vlakken voorbereidingen treffen. Gelukkig hebben wij een slaapkamer beneden maar de ruimte is beperkt. Vrienden kwamen met een folder van een zorgunit en ik opperde het idee tijdens het keukentafel gesprek met de gemeente.
De Hodes zorgkamer
Zo kwam Hodes in beeld. De unit zal geplaatst worden tegen de schuifpui van de slaapkamer naar de tuin. Zo creëren we een ruimte waar ik s ’nachts vlakbij haar kan slapen. Ook een zogenaamde XY lift tegen het plafond was nodig om haar vanuit het bed in een rolstoel en douchestoel te plaatsen. Alles wat nodig is werd met de gemeente doorgesproken. Dit samen met de maatschappelijk werker en de ergotherapeut. Een verbouwing was geen optie, dit duurt te lang en een heel gedoe met vergunningen etc. Het moest wel een zorgunit worden. Daarnaast heb ik zelf een extra raam geopperd, ik wil voldoende licht binnen krijgen en zicht op de tuin. Ook wordt onze bestaande slaapkamer anders een donker hol. Na een bepaalde periode kregen we groen licht van de gemeente en kwam ik in contact met Richard van Hodes. Hij kwam direct na zijn vakantie bij ons thuis om de situatie te bekijken en deed een voorstel. Echt een vriendelijke gast, altijd vrolijk. Het deed mij heel goed in zo’n moeilijke tijd, vriendelijk en meelevend. Ik wilde mijn vrouw zo snel mogelijk thuis hebben. Het verlicht altijd als mensen behulpzaam zijn en zich enigszins kunnen verplaatsen in de situatie.
Akkoord van de gemeente
Eindelijk een “go” van de gemeente! De offerte werd goedgekeurd! Tijdens de bouw in de fabriek kreeg ik via whatsapp foto’s doorgestuurd van Richard. Ik kon er uren naar kijken. 20 december was de datum dat mijn vrouw thuis zou kunnen komen. Alles moest voor die tijd klaar zijn. De week daarvoor komt alles samen. Terrastegels eruit, uitgraven. En toen verscheen er een ontzettend grote kraan bij ons in de straat. De hele buurt in per en roer. De vrachtwagen kwam aanrijden met daarop de unit. Een emotioneel moment. Het belangrijkste wat nu telt in mijn leven is dat Peggy de moeder van onze twee prachtige zoons thuis komt. Dit is de verlossing! Eindelijk komt Peggy weer in ons midden in plaats van in dat verschrikkelijke verzorgingstehuis waar ik na mijn werk naar toe reed en mijn vrouw aantrof in een nat bed of vooruit starend in een rolstoel. Ik voelde mij zo schuldig! Het was klaar, genoeg geweest! Twee medewerkers van Hodes deden de afwerking na plaatsing van de unit achter tegen ons huis. Echte vakmensen. Niets was te veel en altijd waren ze goed gezind. Binnen 1 week was alles klaar.
Een enkeltje Kerkrade Elsloo...
20 december om 10 uur arriveerden wij bij de verpleegkliniek. Een enkeltje Kerkrade Elsloo in een geleende bus van vrienden rijd mijn vrouw mee naar huis. Dankzij Hodes hebben wij nu een warme, luxe, en van alle gemakken voorziene zorgunit. Elke avond een knuffel en een kus en elke morgen een goede morgen voor mijn meisje. Een deskundig en persoonlijk team van zorgverleners die Peggy nu graag verzorgen in de zorgunit. Alles is mooier en beter dan we hadden gedacht. Nu 4 maanden later lacht Peggy weer. Ze is al bijna 2 maanden van de sondevoeding af. Ze krijgt van ons alle tijd om verder te herstellen. Fantastisch werk geleverd en een gezin dat is herenigd. Een beter leven na en zware periode werd geleverd doormiddel van een zorgunit. Aan alle mensen van Hodes nogmaals dank!
Dankbaar dat wij met team zorg hebben bijgedragen aan de hereniging van dit gezin! Daar doen we het voor, elke dag. Meer informatie over onze zorgkamers leest u hier.